อยากเป็น ผจก.ความปลอดภัยฯ จริงๆเหรอ?

อยากเป็นผู้จัดการฝ่ายความปลอดภัยจริงๆหรือ?

บนวิถีชีวิตของ จป. วิชาชีพ ความก้าวหน้าสูงสุดในหน้าที่การงาน ก็คือการได้เป็น ผจก.ความปลอดภัยฯ หรือ ไม่ก็ผจก.ความปลอดภัยฯส่วนภูมิภาคใด ภูมิภาคหนึ่ง เช่น Reginal EHS manager Asia Pacific

จป.หลายคน เมื่อทราบแล้ว ก็เริ่มตั้งเป้าหมาย ออกแบบ และ วางแผน เพื่อที่จะได้มาซึ่งตำแหน่งดังกล่าว

แต่เชื่อมั้ยว่า หลายคนที่คิดว่าอาชีพการงานที่ได้มานั้น คือ สิ่งที่จะทำให้ชีวิตมีความสุข แต่คำถามที่ผมอยากจะถามก็คือ จริงๆเหรอ?

เราลองนึกถึง สิ่งที่เราลงทุนไป เพื่อให้ได้ตำแหน่งที่ต้องการ อะไรบ้างที่เราต้องนำไปแลก ไม่ว่าวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ ที่ต้องสูญเสียไปกับการเรียนปริญญาโท แทนที่จะนำเวลาดังกล่าว มาดูแลครอบครัว หรือ ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน

บางคนไม่ได้เรียนปริญญาโท  แต่กลับบ้านดึกทุกวัน ตั้งหน้าตั้งตากันทำงานอย่างเอาเป็นเอาตาย กลับมาถึงบ้าน ก็ทำได้แค่เอาไม้บรรทัดมาวัดดูว่า ตอนนี้ลูกยาวขึ้นกี่เซนติเมตร ในขณะที่เขากำลังนอนหลับ หากเราให้เวลากับงานมากจนเกินไป

ผจก. ความปลอดภัยฯคนหนึ่ง ที่ผมรู้จัก ต้องบินไปต่างประเทศทุกสัปดาห์ กลางคืนจะนอน ก็แทบจะไม่ได้นอน เพราะมี teleconference กับต่างประเทศ  คุยเสร็จก็ต้องเรียกแท็กซี่ เพื่อรีบไปขึ้นเครื่องบินที่สุวรรณภูมิ อ่อนเพลีย เพราะทำงานหนัก และไม่ได้พักผ่อน สุดท้ายก็เอาเงินที่หามา ไปรักษาตนเอง เอาไปให้รพ.จนเสียหมด

ผมไม่ได้แอนตี้ความขยันนะครับ ถ้าโสดอยู่ หรือ หรือ ผัวทิ้ง ผัวถีบ เมียมีชู้ ผมว่าลุยได้เต็มที่เลยครับ แต่ถ้ามีครอบครัวแล้ว ก็ต้องกับมานั่งคิดอีกทีว่า นี่คือ ชีวิตที่เราต้องการจริงๆหรือเปล่า?

คนส่วนใหญ่มักวางแผน เพื่อความก้าวหน้าในอาชีพการงานของตนเอง แต่จริงๆแล้ว "การวางแผน เพื่อชีวิตที่เราต้องการสำคัญกว่า" 

เราต้องการชีวิตแบบไหน? คำถามนี้เปลี่ยนชีวิตผม

ทันทีที่เรารู้ว่า ชีวิตที่เราต้องการ คือ อะไร เราจะเจออาชีพที่ใช่ 

สมัยก่อน ผมก็อยากเป็น ผจก.ฝ่ายความปลอดภัยฯนะ แต่ต้องใช้เวลาถึง 10 ปี จึงจะเป็นได้ 

แต่พอนึกไปนึกมา เรารู้สึกว่า ชีวิตที่เราต้องการ ไม่ใช่สิ่งนี้นะ 

เพราะชีวิตที่เราต้องการ คือ เราอยากทำงานไม่ประจำมากกว่า และต้องมีรายได้ที่เลี้ยงครอบครัวได้ด้วย 

ผมเริ่มต้น จากการค้นหาสิ่งที่รัก โดยผมรู้ตัวว่า ผมชอบการสอน และ การแบ่งปันสิ่งดีๆให้กับผู้อื่น หลังจากนั้น ก็ไปถามเพื่อนที่รู้จักว่า เขาเห็นว่าผมทำอะไรได้ดีที่สุด และ มีความสุขที่สุด 

เขาบอกว่า เวลาที่ผมอยู่หน้าเวที แล้วจับไมค์โครโฟน ดูดี ทำได้ดี และ มีความสุขที่สุด ดังนั้น ผมได้คำตอบที่ชัดเจนแล้วว่า  "ผมชอบการสอน"

หลังจากนั้น ก็เริ่มมองหาคนที่มีอาชีพจากการสอน ที่ตอบโจทย์ชีวิตที่ผมต้องการได้ คือ คนที่เป็นวิทยากร 

ผมจึงบวกเรื่องของความปลอดภัยในการทำงานที่ผมถนัดเข้ากับอาชีพวิทยากร จึงตัดสินใจทำอาชีพ "วิทยากรความปลอดภัย" ที่ตอบโจทย์ชีวิตที่ผมต้องการได้ทุกอย่าง

เพื่อนอีกคนหนึ่ง ชอบทำอาชีพค้าขาย เรียนจบออกมาเขาก็เป็น จป.ไม่กี่ปี แล้วก็ไปสมัครเป็นพนักงานขาย ที่บริษัทแห่งหนึ่ง รายได้ก็ค่อนข้างดี แต่น้อยกว่าการเป็น จป. ที่เคยทำอยู่ เพื่อเรียนรู้ทักษะการขาย และวิธีการในการทำธุรกิจ

ตอนนี้มีคลังสินค้าเป็นของตนเอง มีรถขนส่งหลายคัน ค้าขายสินค้าไปทั่วประเทศ ลูกเมียอยู่สบาย เพราะได้ทำในสิ่งที่รัก ซึ่งตอบโจทย์ชีวิตที่ตนเองต้องการ

หลายคนตกลงไปในหลุมพราง ของการออกแบบอาชีพ แต่ลืมไปว่าการออกแบบชีวิตสำคัญกว่า 

เมื่อออกแบบชีวิตที่ต้องการได้แล้ว ให้ค้นหาในสิ่งที่รัก ที่สร้างชีวิตได้ แล้วลงมือทำให้ชำนาญ เราก็จะได้  "อาชีพที่ใช่ และ ชีวิตที่ชอบ"

ปราโมทย์ โอภาสมงคลชัย

ฝากติดตาม  The Safety Coach Podcast ด้วยนะครับ